MOJE DZIECKO JEST UPARTE

Dziecięcy upór nierzadko doprowadza do rozpaczy zarówno rodziców jak i ich przedszkolne wychowawczynie.

Ale co to właściwie znaczy, że dziecko jest uparte?

Uparte dziecko zwykle cechuje bardzo silne poczucie niezależności. Z jednej strony jest to zjawisko bardzo pozytywne, ponieważ osoby niezależne są zwykle stanowcze, pewne siebie, zdecydowane i wytrwałe. Z drugiej - niezależności towarzyszy zwykle nieustępliwość, kłótliwość i buntowniczość. Silna wola upartego dziecka zwykle stoi jednak w sprzeczności z tym, co dorośli uważają za najlepsze dla niego. Dlatego głównym zadaniem osób, pod których opieką (rodzice, opiekunowie, wychowawcy) jest takie dziecko, jest umiejętne skierowanie ku odpowiednim celom.

JAK WYCHOWAĆ DZIECKO NA DOBREGO CZŁOWIEKA?

Chcemy, żeby dzieci osiągały sukces, rozwijały się i były pewne siebie. Zapisujemy je na zajęcia dodatkowe, inwestujemy w nie. A jednak, nawet w dobie zaawansowanej technologii i pędu do sukcesu, najważniejsze pozostaje to, jak wychować dziecko na dobrego człowieka, który będzie kierować się w życiu moralnością.

OTO SZEŚĆ RAD, JAK WYCHOWAĆ EMPATYCZNEGO CZŁOWIEKA :

PRZEKLINANIE (JAK ODUCZYĆ TEGO NASZE DZIECKO)

Około czwartych urodzin dzieci przeżywają fascynację niecenzuralnym słownictwem. Magazynują w pamięci każdy tego typu wyraz i radośnie używają ich w najmniej odpowiednich sytuacjach. Zatem nie wstydź się za swoje dziecko – to normalny etap rozwoju. Dzięki używaniu wulgaryzmów dzieci odkrywają skuteczny sposób na wytrącenie rodziców z równowagi, co daje im poczucie władzy. Małe dziecko nie rozumie, że słowo może zranić równie dobrze, jak uczynek. Nieraz pewnie oświadczyło, że Cię nie kocha, by po chwili z całej siły się przytulić i ucałować.

ROZWIJANIE PERCEPCJI WZROKOWEJ U DZIECI

Percepcja wzrokowa – to umiejętność spostrzegania barwy, kształtu (przedmiotów, figur, liter) skupiania wzroku, wyodrębniania elementów z tła. Percepcję wzrokową powinniśmy stymulować u wszystkich dzieci, gdyż im więcej będą one miały doświadczeń tym lepiej i szybciej będą się do nich odwoływały, a co za tym idzie zminimalizujemy ryzyko powstawania deficytów rozwojowych. Najintensywniejszy rozwój percepcji wzrokowej przypada na okres od 3,6 do 7,6 roku życia.

DLACZEGO NALEŻY CZYTAĆ DZIECIOM ?

Współczesne dzieci dorastają w ubogim językowo środowisku.  Kontakt z żywym słowem wyparła telewizja, której narzędziem nie jest język, lecz obraz. W efekcie dzieci coraz gorzej znają język, tymczasem język jest narzędziem myślenia – w tym także matematycznego! Dzieci słabo wyćwiczone w używaniu języka i w myśleniu, pozbawione wyobraźni, którą telewizja wypiera, będą miały trudności od pierwszych dni przedszkola i w późniejszym życiu. Przepaść intelektualna i emocjonalna pomiędzy dziećmi, którym rodzice i wychowawcy dużo czytają, a dziećmi pozbawionymi takiej stymulacji ,w kolejnych latach dzieciństwa narasta.

CZY KOMPUTER WPŁYWA NA ROZWÓJ DZIECKA?

W dobie dzisiejszego rozwoju techniki kontakt dziecka z komputerem jest nieunikniony. Dziecko, już od najmłodszych lat staje się użytkownikiem sieci. Zaczyna się niewinnie, od jednej gry pożyczonej od kolegi. Potem coraz częściej zamyka się w pokoju i właściwie nie odchodzi od komputera. Powoli zatraca się w rzeczywistości. Niestety, gry komputerowe to potężny przemysł, podobnie jak film czy telewizja może wpływać na psychikę graczy. Czy mogą być szkodliwe?

Pomóż mi mamo być "lepszym"

Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję- poczucia bezpieczeństwa.
 
Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.

SŁOWA, KTÓRE DAJĄ MOC

„Kocham Cię”, „Wierzę w Ciebie”, „Uda Ci się”: słowa, które dają dziecku moc są bardzo proste, ale rodzice czasem o nich zapominają lub trudno im je wypowiadać.

Słowa dają moc!

Pochwały i zachęty pomagają dziecku w kształtowaniu samooceny, dodają wiary we własne możliwości, pomagają lepiej radzić sobie z problemami, dają poczucie bezpieczeństwa. Koniecznie chwalmy nasze dzieci!  Wszyscy lubimy, kiedy ukochane, najbliższe osoby zwracają na nas uwagę.

Listopad to miesiąc pełen patriotyzmu i poczucia przynależności do naszego kraju- Polski. Pamiętajmy, że tego człowiek uczy się już od najmłodszych lat…

W związku z obchodzoną w tym roku sto czwartą rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości chcemy państwa zainteresować problematyką wychowania do wartości i kształtowania postaw patriotycznych  u dzieci.

Wychowanie ludzi młodych w duchu wartości powinno rozpocząć się już w przedszkolu. Bowiem to w wieku przedszkolnym kształtują się podstawy osobowości. Przedszkole kształtuje u dzieci  nawyki, cechy charakteru i zaczątki postaw, jakie wymagane będą w życiu społecznym. Do miana patrioty dorasta się przez całe lata, ale w tworzeniu się postaw patriotycznych ogromną rolę spełniają również przeżycia i doświadczenia z okresu dzieciństwa.

ŚPIEWAĆ KAŻDY MOŻE? - KAŻDY POWINIEN !

Zoltan Kodaly - węgierski kompozytor , który zreformował system nauczania muzyki na Węgrzech uważał ,że ,, wychowanie muzyczne powinno zaczynać się na 9. miesięcy przed narodzeniem dziecka. "Śpiew ciężarnej kobiety jej aktywność ruchowa przy muzyce, percepcja muzyki czy gra na instrumencie wywiera korzystny wpływ na rozwój inteligencji muzycznej dziecka. W okresie po niemowlęcym naturalną formą ekspresji staje się śpiew. Już od około 19. miesiąca życia dziecka można zauważyć w jego śpiewie zwroty melodyczne i rytmiczne charakterystyczne dla kręgu kulturowego, z którego pochodzi.

ŹRÓDŁA AGRESJI U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM I SPOSOBY JEJ REDUKOWANIA

W dzisiejszych czasach możemy zaobserwować znaczne nasilenie agresji. Często zastanawiamy się co jest tego powodem. Agresywne zachowanie może przyjąć formę agresji fizycznej i słownej. Zachowanie dziecka agresywnego cechuje brak zdyscyplinowania, naruszanie zasad ustalonego regulaminu- kontraktu oraz obowiązujących norm współżycia. Niepokojącym jest to, że mimo działań wyjaśniających, że ranienie innych osób jest wbrew zasadom, liczba zachowań agresywnych wydaje się rosnąć z każdym dniem.

JAK ROZSĄDNIE NAGRADZAĆ DZIECI

„Nagradzaj dziecko za dobre zachowanie”- rodzice często słyszą tę radę, ale słowo nagroda może być mylące. Jest wiele rodzajów nagród - od pochwały, poprzez nową zabawkę, do specjalnego traktowania. Poniżej zamieszczamy kilka wskazówek, jak używać różnych rodzajów nagród.

Nagrody naturalne.

 Za dobre zachowanie dzieci często są nagradzane w sposób naturalny. Na przykład po skończeniu trudnego zadania czują się dumne. Zwracaj uwagę dziecka na korzyści i dobre samopoczucie, które pojawiają się, gdy zrobi coś pożytecznego: „Pościeliłeś łóżko! Musisz byś z siebie dumny!” lub  „ Pozbierałeś zabawki, gdy cię o to poprosiłam. A więc mamy czas na jeszcze jedną bajkę na dobranoc.”

NADPOBUDLIWOŚĆ PSYCHORUCHOWA U DZIECI

  1. Charakterystyka dziecka nadpobudliwego psychoruchowo.

 Dziecko porusza się biegiem, na niczym nie może dłużej skupić uwagi,  nie odkłada zabawek na wyznaczone miejsce, wchodzi w konflikty z innymi dziećmi, jego zachowanie budzi niepokój najbliższych domowników, przysparza problemów nauczycielom. Pojawia się w tym momencie pytanie:  czy trzeba udać się z nim do lekarza, psychologa, znachora, czy lepiej po prostu uzbroić się w cierpliwość? Zadaje je większość rodziców dzieci sprawiających tego typu problemy. Nauczyciele w tym względzie wydają się być bezradni, pomimo tego, iż problem jest dość powszechny i sporo się na ten temat pisze  i mówi. Termin „ nadpobudliwość psychoruchowa” zrobił ostatnio sporą karierę.  Diagnoza taka budzi powszechny niepokój, a jednocześnie rodzi poczucie bezradności i małej sprawczości. Współczujemy rodzicom tych dzieci, często obarczamy ich winą, staramy się zrzucić odpowiedzialność za losy „ żywych” maluchów, szukając winnych zaistniałej sytuacji. Tymczasem nie każde dziecko aktywne, ruchliwe, zapominalskie, krzykliwe jest nadpobudliwe. Nadpobudliwość ujawnia się wcześnie, między trzecim a piątym rokiem życia, ale pierwsze objawy zaburzenia mogą dać o sobie znać w różnym wieku: zdarza się, że stają się one widoczne dopiero w późnym dzieciństwie lub wręcz w okresie dorastania.